Vroegtijdige lekdetectie voorkomt ernstige schade of kosten

Een waterlek in een zwembad wil je te allen tijde vermijden. Niet alleen om het waterverlies en de mogelijke kosten, maar ook omdat zo’n lek niet altijd makkelijk te lokaliseren is. Een lek kan namelijk voorkomen in een van de leidingen, de aansluitingen of in het zwembad zelf. Met het goede lekdetectiegereedschap en de juiste kennis spoor je een eventueel lek tijdig op, en voorkom je bijkomende waterschade in en rond het zwembad. 

Niets zo vervelend als een klant die je opbelt en meldt dat hij veel vaker dan normaal zijn zwembad moet bijvullen. Of nog erger, dat er verzakkingen zijn rondom het zwembad. 

De eerste belangrijke stap is het lokaliseren van het mogelijke lek. De plaats waar het lek zich bevindt, bepaalt namelijk hoe je het kan opsporen en wat je moet doen om het te herstellen. Lekken komen meestal voor in de zwembadfolie of de betegeling, in de leidingen of in de aansluitingen van apparatuur en accessoires. Hoewel de standaardonderdelen, zoals een zwembadfolie, bestand zijn tegen slijtage, is het nooit uitgesloten dat je te maken krijgt met een lek. Naast slijtage en beschadiging kunnen onderdelen slecht gemonteerd zijn of aansluitingen stukgaan, bijvoorbeeld door een grondverzakking. Denk aan een beschadigde liner, een scheur in de betegeling, een gebarsten leiding of een slechte aansluiting tussen de leiding en de pomp of de skimmer. Ook de verlichting in het zwembad of de bevestigingsplaatsen van de trap zijn mogelijke probleemzones.

De grootste vrees bij een waterlek is dat alles moet worden uitgebroken of het zwembad volledig geledigd om het lek te detecteren. Gelukkig bestaan er vandaag verschillende niet-invasieve technieken om een lek op te sporen. Al is wel gespeciali­seerd gereedschap vereist en is het vaak nodig om stapsgewijs uit te sluiten waar het lek al dan niet zit. 

Een eerste manier om de leidingen te controleren is de druktest. Hierbij sluit je de skimmers en lampen af en zet je daarna de leidingen afzonderlijk onder druk. Merk je drukverlies op, dan zit het probleem in een van de leidingen. Een alternatieve methode is de akoestisch lekdetectie, waarbij een ultrasoon gebruikt wordt om lekruis – het geluid dat vrijkomt bij lekkage – op te sporen. De ultrasoon stuurt geluidsimpulsen onder water en is afgesteld op de geluidsfrequenties van de waterlekkage. Dit kan ook afgesteld worden op luchtlekkage en wordt dan gebruikt in combinatie met een druktest met stikstof. 

Om de zwembadfolie te controleren wordt vaak gebruik gemaakt van elektriciteit. Hierbij creëer je boven het wateroppervlak een elektrisch veld. Water is namelijk een zeer goede stroomgeleider. Vloeit er elektriciteit weg naar de aarde, dan weet je dat daar het lek zit. Ook de kleurstoftest is een courante techniek. Hierbij voeg je een onschadelijke gekleurde vloeistof toe aan het zwemwater. De gekleurde vloeistof stroomt dan weg door het lek in het zwembad.

Een lek kan je ook traceren door te kijken naar vochtproblemen rond het zwembad. Met een vochtmeting ga je na waar veel vocht is. Een vochtmeter meet tot acht centimeter diepte onder het oppervlak. Eens je die plek vindt, zoek je van daaruit verder met bovenstaande technieken. Ga als zwembadbouwer zelf aan de slag met deze systemen of schakel een professional in die gespecialiseerd is in lekdetectie. Eens die het lek gevonden heeft, kan jij aan de slag om de herstellingen uit te voeren.

Afhankelijk van de oorzaak van het lek, zal de nodige actie om het te herstellen anders zijn. Is de liner gescheurd en is het een klein lek, dan bestaan er reparatiekits voor liners waarmee je snel aan de slag kan, zoals speciale lijmen. Om grotere gaten te herstellen kan je een stuk zwembadfolie gebruiken en moet je mogelijks het water laten zakken tot onder het lek. Is de betegeling beschadigd, dan bestaan hiervoor speciale tegelkits. Bij schade aan aansluitingen of leidingen volstaat het meestal om een bepaald onderdeel te vervangen. Is de schade te ernstig, dan dringt zich een zwembadrenovatie op.